تاریخچه نیانبان و ورود به اصفهان
تاریخ نیانبان به هزاران سال پیش
بازمیگردد. طبق منابع تاریخی، بابلیها در حدود ۲۰۰۰ سال قبل از میلاد، نسخهای از این
ساز را مینواختند. در ایران، نیانبان به عنوان یکی از کهنترین سازهای بادی
شناخته میشود و قدمت مستند آن به بیش از ۴۰۰ سال میرسد. این ساز بومی مناطق جنوبی مانند بوشهر، بندرعباس و
خوزستان است و از طریق مهاجرتهای پرتغالیها در قرنهای گذشته به جنوب ایران راه
یافته، اما ایرانیان آن را با ویژگیهای بومی خود غنیسازی کردهاند.
ورود نیانبان به اصفهان، به دوران
صفویه (قرن ۱۶ و ۱۷ میلادی) برمیگردد. اصفهان در آن
زمان پایتخت امپراتوری صفوی بود و به عنوان مرکز تبادل فرهنگی، میزبان هنرمندان و
نوازندگان از سراسر ایران، از جمله جنوب، میشد. حضور این ساز، نیانبان را از یک
ساز محلی به ابزاری برای موسیقی درباری و مراسم سلطنتی تبدیل کرد. در دوران معاصر،
نیانبان در اصفهان از فراموشی نجات یافت و امروزه با برگزاری کنسرتها و کلاسهای
آموزشی، به عنوان نمادی از وحدت فرهنگی ایران شناخته میشود.